Omarmen van Imperfectie

Mijn Reis van perfectionisme en een eetstoornis naar Puur Tess, Eetstoornisvrij!

Voor lange tijd heb ik geworsteld met het streven naar perfectie. Van het nastreven van het perfecte lichaam tot het streven naar vlekkeloze prestaties, ik voelde me alsof ik voortdurend op zoek was naar een onbereikbare standaard. Maar weet je? Onderweg heb ik iets heel waardevols geleerd.

Perfectionisme is geen teken van trots; het is een kooi. Het hield me gevangen in een cirkel van zelftwijfel en kritiek, ik zag steeds weer de bevestiging nog niet goed genoeg te zijn en kon geen rust vinden. Ik probeerde dit te vinden in eten en dacht als ik perfect ben, dan … ja wat dan? Die vraag begon ik mezelf te stellen.Dat is wanneer ik besloot om vrij te breken. Ik wilde namelijk eigenlijk gewoon lekker mijn ding doen!

Door therapie, trainingen, zelfreflectie en bergen zelfliefde heb ik geleerd hoe ik mijn imperfectie keer op keer weer kan omarmen. Ik heb ingezien dat het oké is om gebreken te hebben, om te struikelen en fouten te maken. Dat is wat ons menselijk maakt, toch! En mega leerzaam bovendien En weet je wat nog mooier is? Het loslaten van perfectionisme opende de deur naar plezier, eigenheid en vrijheid. ik begon mezelf weer als gelijkwaardig te zien.